Gözlerimi Kapadım Açtım Bi Baktım Herşey Yok Olmuş

Dans dersi yalanmış. Bi kez gittim hasta oldum yataklara düştüm. Sora bi daha gitmek istemedi canım. Bukadar berbatlaşmış hayatımı bi dans etmekle unutamam. Dans kurtaramaz beni bu halden. Aslında artık takmıyorumda bu halimi. Eskiler aklıma gelince ne de güzel günlermiş diyorum. Eskiden büyümek isterdim. Artık istemiyorum. Farelerle arkadaşlık edebilsem peynir versem onlara. Alıp miniminnacık ellerine yeseler böle tutsalar iki elleriyle. Çizgi filmde yaşasam hayatı. Nefes almak hiç bu kadar zor olmamıştı bana ama yinede iyiyim. Memnun muyum? Hayır değilim ama iyiyim. Geçicek hepsi biliyorum gelir diye bekliyorum. Tuvalet camından dünyayı seyretmek buaralar çok keyif veriyo bana :) manzarası falan yok. Çamlıca tepesini görebiliyorum bitek bide çatıları başka bişey yok ama olsun huzurluyum. İçim karamsar olabilir ama gözlerim öyle değil. Bugün minibüste (dışarıya çıktım ben) hengame oldu. İnsanlar biribirinin içine girdi bi gariplik oldu. Kendimi oraya ait hissedemedim bitürlü. Bütün düşüncemi o yönde kullandım ordayım ve ben o minibüste o insanlardan biriyim dedim. Olmadı beceremedim. İnsanlar bu kadar mı garipti yada ben mi başka bi yaratıktım. Bilemedim. Fare olmuştum belki de o an için. İyi ki kimse gelip üstüme oturmadı vıck diye ezilebilirdim. :)



Kendime Not: Karamsar olabilirim. Fakat yinede saçmayım. Takma hiçbişeyi her an herşey olabilir melike.