26 Eylül 2008

Bukalemun Ben

Planlanmış bişey diil. Kendiliğinden gelişti herşey. Zamanla alıştırdım onları suçlayamam hiçkimseyi. Herkes benden bişey isteyebilir. Hep sustum. Saçmaladım. Yatağıma yatıp sabaha kadar tavanı izledim. Bütün girinti çıkıntısını biliyorum :) Hani derler ya avucumun içi gibi bilirim die. Ben avucumun içini bilmiyorum ki. Tavanımı daha çok biliyorum. Evet evet bundan sonra avucumun içi gibi bilirim seni demicem tavanım gibi bilirim seni. Daha güzel oldu.
Parfüm sıkıp koklaya koklaya oturdum şimdi şu an da yaptım bunu. Güzel oluyomuş. Biraz içim sıkıldı sanırım. Geçiyo ama çabuk. İlacım var onu kaybedersem ben bittim. Ona çok ihtiyaç duyuyorum. Bazen o olmazsa yaşayamazmışım gibi hissediyorum. Çok mutlu ediyo beni. Süferim mütişim. Çok seviyorum onu :***

(Bak mesela yazının başında ne kadar uyuz bi insandım. Sonunda nasıl bi insan oldum? Aradaki 7 farkı bulabildin mi?) :)

Hiç yorum yok: